konfortu
(Urt I 276, Chaho).
Fortalecimiento; consuelo.
Eriaren arimari emozu konfortua.
EZ Man II 88.
Bekhatoren abokata, malenkoniatuen konfortua, tristeen faborea.
Harb 75.
Ene bideko pitanza, ene hatsaren konfortua, ene lanaren pagua.
Ib. 215.
Ezta mundian gauzarik haiñ galdurik, eta desperaturik, non eztian zerbait erremedio eta konfortu.
Tt Onsa 70.