konjuratu
1.
(
Lar),
konjurutu (
AN-gip),
kunjuratu (
S)
Ref.:
AEF 1924, 9; Lrq /künžüa/.
Conjurar; exorcizar.
"Conjurar, exorcizar"
Lar.
"
Kunjüratü (S; Foix), jeter un maléfice"
Lh.
"Dire les prières du rituel prévues pour un temps d'orage"
Lrq.
Konjuraetan oi eta zaitut, / oean zauzidenean, / gogaberatu zakezkedala / begioz nakutsunean.
Lazarraga A16, 1184v.
Aien etxera joan ta demonioa konjuratu nuen.
Cb Eg II 168.
Jatsi zirian [sepulturara] beste relijioso batzukin Jangoikoen izenian konjurau eta nor zan itandutera.
Zuzaeta 70.
Trumoi denporan odoiak konjuretan direan legez, konjuratu bear litekez etxe biraogilleak.
Añ
MisE
216.
Guztiak bat eginda bere ezin konjurau legije endemoniadu bat.
fB Ic III 294 (v. tbn. 285).
Aldabako bikariyuak konjuratuko balitu [arrak], denak ilko lirake.
Sor Bar 44 (v. tbn. 45).
Itxasondoko apaiza eta Arantzazuko prailleak Murumendira eta Aloñara Damia konjuratzera noizean bein igotzen zirala oraindik esaten dute.
JMB LEItz
104.
Beorrek etzun gue zalaia ongi konjuutuko.
(AN-gip).
AEF
1924, 9.
Sorginek 'konjuratu' diotela [urdea], jabea badoa hauzorat.
Zerb Azk 96.
Conjurar, exhortar.
Koniuratzen zaituztegu Paulek predikatzen duen Iesusen partez.
Lç Act 19, 13 (He konjuratzen; Dv errekeitzen, BiblE irteteko agintzen dizuet).
2.
(Part. en función de adj.).Endiablado, malvado.
Gizon konjuratua, holakorik bear duzula erran!
Guilsou GH
1952, 177.