konkluitu
1.
(Urt I 180),
konkluditu.
Concluir, deducir.
Hortik konkluditzen duk hik ezen gure merituz ezin goga dezakegula Iainkoa guri ongi egitera.
Lç
Ins
D, 1r.
Erran dugun orotarik zer konkludi ahal dezakegu?
Ib. E 8r.
Konkluditzen dugu, beraz, fedez iustifikatzen dela gizona Legearen obrák gabe.
Lç Rom 3, 27.
Hortik behar da konkluditu gizona ezin daukiela <dan-> denbora luzez bekatu mortal gabe.
Tt Arima 8.
2.
Concluir, acabar.
"Concluir, konkluidu, akabadu
"
Lcc.
Konkluitzen dot oneinbategaz, / salba prolixidadea; / nik uste baño luze izan da / kartako parabolea.
Lazarraga B5, 1164v.
Modu ontan eleite beñere akaba eta konklui gauzarik.
MRos 10.1r.