kontrariatu
kuntrariatu (S ap. Lrq
).
Contrariar.
"1.º contredire; 2.º contrarier"
Lrq.
v. kontrastatu.
Skriptura diogun huni neholetan ere, ez deusetan ere kontrariatzeko.
Lç
Ins
G, 1v.
Zeren adimendu eskas batzuez berzerik ezpaita kontrariatzen ordena saindu hunetako erregela iustuen kontra.
Harb 452.
Ordean hek kontrariatzen baitzuten blasfematzeraiñokoan.
He Act 18, 6 (v. tbn. Tit 2, 9).
Egun guziez kontrariatuz eta laidostatuz, laster hil-arazi zuten Aita Saindu hura.
Elsb Fram 129.
Deklaratuko dute fetixa nork edo nork kontrariatu duela, oilasko bat edo bertze sakrifikatuko dute eta baratzen ikhusiko da noizpeit uria.
Prop 1906, 92.