kontsejatu
1.
konsejatu (Lar, Añ, H),
kunsejatu (Lcc (-adu)) .
(Aux. trans.).
Aconsejar.
"Conciliar amigos, adiskideak sekretoan kunsejadua
"
Lcc.
Nik ez neike / a legiala konsejadu, / zerren leike / oi ta bertati kondenadu.
Lazarraga A26, 1198r.
Jesu Kristoren denporatik ona ze Santu, Elexako Doktore izan da enkargau ta konsejau ez deutseena kristinaubei erretiro, modestija [...].
JJMg BasEsc 156.
Konsejatzen zaitut erosi dizadazula sutan garbitutako urrea.
Ur Apoc (G) 3, 18 (Apoc (V) kontzejetan
).
Ama-alaba itxura oneko ta bere ongilleai konsejatu ziela.
Aran SIgn 56.
Konsejatzean emateko Zesarri Zesarrena dana eta Jaungoikoari Jaungoikoarena dana.
EE 1884a, 313.
Onek kongregazioan sar zedilla modurik egokienean konsejatu zuen.
Arr May 85.
Ongi konsejatua dago.
Urruz Urz 39.
2.
(Aux. intrans.).
Tomar consejo.
Konfesore jakitun batez konsejatu zaite.
Añ
MisE
147.
Konsejeetan da Obispo beneragarri bategaz.
JJMg BasEsc 9.