kopetatu
1.
(L, BN, S ap. Lh
; Dv) .
(Part. en función de adj.).
"Effronté"
Dv.
"1. audacieux. 2. impudent"
Lh.
Kopetatu bat da, gezurti bat da, enganari bat da.
"Effronté"
.
Birjin
175.
Ez aski kopetatuak, ez aski parparoak edo papoak ageri.
Barb Sup 59.
Ezetz diok, kopetatu txarra? Emanen daiat zartako bat!
Zerb GAlm
1953, 9.
2.
kopetaatu
(V-gip). "Kopétaatu, kopétaaketan, trenzar" Iz ArOñ. "Kirrua bigurtuaz kordaatu, txirikordaatu, kopetaatu, kirrua egin" Iz LinOñ 179.