"(BN-baig, Sc), porte, aire de una persona. Hunen krakako bat (BN-baig, Sc), uno de la estatura, constitución de éste. Ze kraka dien emazte horrek! (S), ¡qué esbeltez tiene esa mujer!"
A.
"Démarche afectée"
Foix.
Categoría, importancia (en sdo.
peyorativo).
Minixtroak, herriko auzaphezak eta kraka hortako gizon batzuek nahizan zuten Lurderat ethortzetik jendea debekatu.
EskLAlm 1909, 10.