kraskaila
(H, A) .
(Precedido de harri
).
Ruina, piedra caída.
Harriet y Azkue, que citan el ej. de Haraneder, traducen "décombres" y "hendidura de las peñas", respectivamente. Cf. 1 kaskailu.
Egin naiz harri kraskailletan dagoen huntza bezala.
(Ps 101, 7).
He Phil 127 (SP 124 harri zaharretan; Or etxe erori, Ker etxe jausi, BiblE hiri hondakin).