kurrika
Etim. No se puede excluir su relación con lat. forfices, mejor que con forcipes; v. FHV 535.
(G-to; Lar, Lar Cor 71, Añ (G), H),
korrika (H),
gorrika (V; Añ (V)),
kurriko (Lh),
orrika (V; Lar Sup→H, Mg PAb 134, Izt 115v),
porrika (V-och-gip)
Ref.:
A (gorrika, kurrika, orrika, porrika);
Iz
ArOñ
(porrikia)
UrrAnz
(pórrikak);
SM EiTec2 130;
Elexp Berg (porrika)
.
(Gralmente. pl.).
Tenazas.
"Las corricas de calentar piezas"
(1721).
GoiBur
268.
"
Gorrika (V; msLond, msOch) alicates, tenazas para arrancar dientes, clavos, etc."
A.
"
Orrika, tenazas. Algunos, como PAb 134, lo limitan a signficar las tenazas grandes de ferrería; otros (V-m), a los alicates con que se sacan clavos; otros (V-ple), a los alicates para extraer dientes"
Ib.
"
Maillukia ta porrikak artu, alanbraduria konpontzera goiazek eta
"
Elexp Berg.
Korrikekin atera beharrak [iltzeak]
.
Mb OtGai III 80.
Tenaza edo kurrika goriaz puskatzen [emazterik onena]
.
Cb Eg I 230.
Kandeleroa bere kruselutxo eta kurrikakin eta desbabillakaiakin.
(Num 4, 9).
Ur (
in
BOEg 286
).
Burnigiñak totxoa sutan goritua (kurrikaz) eukirik.
Ol Is 44, 12.
Porrika-ertzean txingarra geldiketan bada, biaramonean euria.
(V-arr-gip).
A EY IV 214.
Eztarria orrikak estutuko ba leuskioe lez.
Erkiag BatB 196.
Kurrika aginkariekin burnia irauliz.
Ibiñ
Virgil
111.
Ertilariak bere lan horietan kurrika eta mailua dituelarik.
MEIG IX 123.
(en colab. con NEtx)
Mailuaren kolpe eta orriken estutua.
Ib. 133.