kurrinkari
1.
(
Dv,
H),
gurrinkari (
V, AN ap. A
; Lar,
H),
kurrinkalari.
Gruñidor.
Asten da bereala / gurrinkari abilla.
It Fab 30.
Nere ikulluan dauzkatan kurrinkalariak ere ori bera esango luteke.
EEs 1921, 217.
"
Kurrinkari [...] qui aime à se plaindre"
Dv.
2.
Que hace ruido (ref. a las tripas).
Tripa hutsa, kurrinkari.
SoEg Herr
3-7-1958, 1.