kuzkur
1.
(AN-larr ap. Asp Leiz
),
kuxkur (Lar, H) .
(Usado gralmente. como pred.).
Tímido; acobardado.
"Encogido, de poco ánimo, kuxkurra <kuis->"
Lar.
"Humilde, silencioso"
Asp Leiz.
v. uzkur.
Yendea kuzkur zegonan.
Or QA 105.
Ez gaitez izan kuzkurrak eta / ez gaitez izan tristeak.
Uzt Noiz 128.
Batzutan lasai, bestetan kuzkur eta bildur.
PPer Harrip 119.
Elizara sartzean, kuzkur asko egoten giñun [...] iñorekin jolasik egin gabe.
Ataño
TxanKan
86.
2.
(Gc, AN-5vill, L-ain ap. A),
kuxkur,
kuskur
(G-to ap. A),
kuskurru
(S ap. A). Encogido; acurrucado. "Kuskur (G-to), persona encogida de hombros" A.
Txori mota guziak / epelki / dagozi / arraultz gañean kuskur / samurki / ta pozik.
Garbiz EEs
1928, 37.
Gau-lapurra bezala lurrean kuzkur doana.
'Se baissant'
.
Or Mi 78.
Biamonago, burua kuzkur.
"Caída"
.
Or Eus 387.
Arraun-kertena eskuazpian bildurik; besoak kuzkur eta koskordun.
TAg GaGo 37.
Garoartean kuzkur eta belarri-erne gelditu zan.
TAg Uzt 83.
Eguzkia ba doa ogera kuzkurra.
Or Poem 533.
Kuxkur maipean.
JKort ( in
NEtx LBB 313
).
An asi zan ortzak estu-estu, sorbaldak kuxkur eta aal zuan arnasik geienari beregan eutsiaz.
Berron Kijote 224.
Tarte estu bakoitzaren bihurgunetan kuxkur, zai dagoena.
"Agazapada"
.
MEIG
IX 129.
(en colab. con NEtx)
v. tbn. Gand Elorri 188.
(Con reduplicación).
Denak kuzkur-kuzkur zoluun sartu ta.
(AN-gip).
JMB Mund I 47.
3.
"
Kuzkur, distraído"
BU Arano.
4.
Enfadado.
Kuzkur xamar abiatu zan Andres, Don Kijote [...] arkitu bear zuala zin-egiñaz.
"Mohíno"
.
Berron Kijote 62.