lurmen
Etim. Para su relación con lurbel, etc., v. FHV 339.
1.
(V, G),
lurmin (BN; VocBN
, Dv (BN), H)
Ref.:
A (lurmen, lurmin);
Iz
ArOñ
;
Elexp Berg;
ZestErret
.
"Espacio de tierra que se ha despojado de nieve"
A.
"
Lurména agertu da
"
Iz
ArOñ
.
v. lurbel, norbel.
Ez bildur euki; elurte gaizto / aundiyenak izan arren, / gure inguruban arkituko da / zuretzako diña lurmen.
EA EEs
1912, 115.
Elurra ari zun eta iñon ere lurmenik ez.
Or SCruz 59.
Edurtzan emen bixi ezinda / ango lurmenak topetan.
Enb 121.
Artaldia, beko lurmenetarantz begira jarri.
Euzk 1932, 2.
Zozo gaxook lurmenen billa.
BEnb NereA 112.
Lurmenak egin ta tranpak jarriz, txori arrapatzera.
Ataño
TxanKan
72.
v. tbn. SMitx Aranz 134.
2.
"(V-ger), tierra removida"
A.
Orra gandua urra ta nabari lurmen.
Ldi UO 22.
3.
"(V-ger), ruina"
A.
4.
"(V-ple), atolondramiento"
A.
5.
Terreno, zona.
Lurmenik apalenean, erri-alderik beartsuenean batzen dira gauero lege bako izan nai dabenok.
Erkiag BatB 184.
LURMEN EGON.
a)
Estar limpio de nieve. "Eguzkiyak jotzezun tokiya lurmen zeon" ZestErret.
Negu gau batez, lurmen dagola, / jekitzean elur lodi. Or Eus 84. Eguzkibegia, ordea, lurmen zegoen. Zait Plat 54.
b)
"Tener buen tempero la tierra labrada. Labrauta daon leku baten giro ona daola esateko, lurmen daola" Elexp Berg.