maitatze
1.
(
SP (que cita a O),
H (+ -th-)).
Amor.
v. maitasun.
Maitatzeak maitatze du hartze.
"L'amour se paie par amour"
.
O Pr 310.
Zuen maitatzea izan bedi alegiarik gabe.
"
Dilectio"
.
He Rom 12, 9 (Dv amodio
).
Bere maitatze hau eztio Jesusek nori nai ematen.
Mb JBDev 102.
Nitan behar dizü bermatü adixkidiaren maithatziak.
Mst III 42, 1 (SP amorioa, Ch amudio, Ol maitasun).
Zerren [...] ezaguera-gabe ez da maitatze onik.
Aran SIgn 208.
Amets eztia dela / lênen-maitatzea.
Ldi UO 47.
Acto de caridad.
Siñeste, itxarote, maitatzeak ugaritzen eta indartzen dituna [poza]
.
Or QA 146.
2.
Caricia, carantoña.
Asko Santu ta Santa ezkonduk maitatze modu asko usatu dituzte beren artian, maitatze egiazkoak, kariñosoak, baña tolesgabeak.
Echve Dev 450 (SP Phil 400 begitarte).
ELKAR-MAITATZE.
Amor mutuo, relación amorosa.
Gizon-emakumeen alkarmaitatzea.
Mde Pr 144.
30 urteko gizon baten eta 11 urteko nexka baten elkar maitatzea kondatzen duena.
Ib. 192.