maitetxo
(Urt II 44) .
(Dim. de maite, usos adj. y sust.
).
(Ser) querido (usado a menudo en vocativo).
Maitetxoa esanaz / jana ematean.
It Fab 42.
Nere maitetxo gozua!
Bil 52.
Nere maitetxoa.
Zab Gabon 80.
Maitetxo!
Or SCruz 75.
Zanpateko ederrak bere arreba maitetxoari ematen ba zekik.
TP Kattalin 194.
Gorde zaitez, Maitetxo.
Onaind ( in
Gazt MusIx 206
).
v. tbn. Ag G 367.