maixiatzaile
1.
(H (-alle)),
maiseatzaile (G, AN ap. A
),
ma(i)siatzaile.
Crítico, censor.
"Criticón"
A.
Euskararen maixiatzalle guztiak.
Izt C 9.
Birtutiaren maisiatzallerik aundienak biartu izan ditu arrazoia oni ematera.
Bv AsL 53.
Gaurko masiatzalleok aiek euskeraren alde egindako leiaketa ta alegiñak ahaztutzen dituztela.
Herr 18-5-1967, 4.
Emakumeek ere eratsu izan behar dute, eta ez maiseatzaile.
IBe 1 Tim 3, 11 (Lç gaitzerraile, TB medisent, Dv mihi gaixtoko, Ol iztimizti, IBk berriketari
).
Beraz, ezker-eskubitik sortuko zaizkit maiseatzaileak.
PMuj ( in
MEIG I 92
).
2.
maxiatzale,
maixiotzale.
Burlón, el que se burla.
Maixiotzalea izan.
"Mofador"
.
Or Tormes 95.
Adar indartsuak dardartu, ta maxiatzalea an dioa goi-alderuntz.
Goen Y
1934, 181.
Eskerrak artaz gelditu zirala, bestela maxiatzalea gaizki ibilliko zan.
Anab Aprika 80.