makatu
1.
(
BN-mix, Sc ap. A; VocBN , Dv, H (+ -kh-)).
Contusionar.
"Tracer des bosses"
VocBN
.
"Bossuer le bois, les métaux, etc., contusionner, blesser un fruit"
Dv.
"Abollar"
A.
Izan zen aharra bat handia. Anhitzak makatuak izan ziren bainan heriotzerik ez zen gerthatu.
Prop 1883, 88s.
Laster ginduen, begitharteaz abarreria batzuk zafratzen eta zangoaz harri kotorra batzuk, makatzen zauzkigutenakgatik.
Prop 1910, 76.
(ap. DRA)
Mingaiña doi-doi Jainkoagana / uztarik ez dezan maka.
"No fracase."
Or Eus 342.
2.
(
Lar→H).
"Macarse, empezar a pudrirse, viene de maka, cuyo origen es Bascongado, makatu, usteltzera egin
"
Lar.
Manchar(se), mancillar(se).
Pekatu mortalaz makatuko edo mantxatuko arimak.
Kortazar Serm 281.
3.
"Affadir, s'affadir"
Hb.