makurgarri
1.
(H (+ -kh-)).
"Qui est propre à faire dévier du droit chemin, du devoir"
H.
2.
Humillante.
--Ori makurgarri dek guretzat! --Karraxi egin zun andre Otxandak.
Etxde AlosT 74.
Ez ote zan makurgarri, beren etsaiak zitalkeriz kendu nai zioten jabegoa otxan-otxan berak eskuratzea?
Etxde JJ 62.
Urte t'erdiko epean bi ukaldi gogor eta makurgarri artu zitun.
Ib. 83.
Nekagarri ta makurgarri bazitzaion ere baitegiko bizi-lege esagintsua.
Ib. 182.
Etxahundar batentzat makurgarri omen dun Ithurribordako alaba batekin ezkontzea.
Ib. 58.