tar-tar
1.
(L, BN ap. A
),
tar-tar-tar (AN-araq ap. Satr VocP
; A),
dar-dar,
dar-dar-dar .
(Onomat. de la charla continua).
"
Tar-tar-tar elhea dario, está charlando por los codos"
A (s.v. tar).
"
Tartar (L, BN), sin interrupción. Ederrak erran diozki tartar, bereak eta asto berltxarenak (L), le ha dicho cosas amargas una tras otra, [...]"
Ib.
"Alusivo a la acción de hablar"
Satr VocP. Cf. tartara.
.
Mintzo zen dar-dar-dar.
EskLAlm 1892, 12.
(ap. DRA; la ref. es incorrecta)
Mezako othoitz hekien dar-dar eta bizi-bizia erraite bat batere gaizki eztena.
Prop 1904, 258.
Bizargiña tar-tar-tar berriketan ari da.
EgutTo.
(ap. DRA)
Orduan dar-dar-dar bere ixtorio guzia erran zaukun.
Zerb Gerlan 57.
Dendari gazte moltxo bat baziren, dar-dar-dar, langile bezain kalakariak segurik.
Lf Murtuts 43.
Jaun erretora tar-tar-tar predikatzen ari.
Ib. 13.
Agora datorkion guzia tar-tar adierazi bear.
Or QA 103.
Ez dut maite bertzen erranetik tar-tar-tar artzea.
Larre Gazte
1953 (11), 1 (ap. DRA
).
Gogoz ari zan orratik, tar-tar, gure Joxe Jokin.
Loidi 63.
Ara hartua ginuen, ez gehiago kasurik hartzerainokoan, tar-tar-tar aditzea mintzatzen gizonaren eginbidez.
SoEg Herr
25-4-1963, 1.
Hasten [da] tar-tar-tar, ixtorio-mixterio, zahar hitz eta zuhur hitz kondatzen.
SoEg Herr
3-12-964, 1.
2.
tar-tar-tar (G-azp).
"Haur hizkeran, traktorea edo antzeko zaratadun tramankuluaren hotsa adierazteko erabiltzen da"
ZestErret
.
TTAR-TTAR,
TTAR-TTAR-TTAR.
)(Forma con palat.).
Elkar arturik giñaunden nonai ttar-ttar ez esateko.
Or Aitork 213.
Ttar-ttar-ttar izketan asi ziraden.
Sorarrain Lili 6.