txatxara
1.
"Cháchara"
Lar.
2.
(V-gip),
xaxara.
Ref.:
Etxba Eib; Elexp Berg.
.
Fundamento, fuste, formalidad (en exprs. de carácter negativo del tipo hori da txatxara, txatxara berarena, etc. 'menudo fundamento, que poco fundamento...'); despreocupación, pachorra. "Despreocupación, descuido. Txatxaria berana, dogun egualdixagaz or ziar!" Etxba Eib. "Ori dok gizon eskondu baten txatxaria! ¡qué fundamento de un hombre casado! (V-gip)" A. Oregi (comunicación personal). "Despreocupación, pachorra. Au da daukazuen txatxaria, goizeko irurak eta oinddio barriketan. Txatxaria bia da dagon izotzakin minifaldia jazteko" Elexp Berg.
Kontuz ezpazabiz errez apurtuko atzuz; ze xaxara barik ibiltziarren takian-potian apurtu izan dira.
SM Eusk
1958, 144.
Urrengo gabian be or azaldu zan aurreko gabeko moduko orduren batian. Andriak diño: --Baña, gizon, ori dok xaxaria. Auzuak zer esango juek?
SM Zirik 26.
Ori dok familixako gizonan xaxaria; astelen guztietan bardin.
Ib. 93.
Ori da xaxaria..., au ezta etxeko jiria..., ori al da ba etxeko gizonan ganoria ta errespetua.
Ib. 120.
Baiña eziñik arteztu ori / bere xaxara orretan, / daukon dirua ez dau naikoa, / auzora geio topetan.
Ayesta 103.