txuliatu
1.
(G-bet ap. A
).
"Capear, torear, sortear. Zezenak txuliatu, capear toros. Oillaskak txuliatu, capear olas pequeñas en lanchas"
A.
v. toreatu.
Etorkizuna ikusteko biderik izan ez arren ere, ezerk ez du atzematen. Eriotza bakarrik txuliatu ezin du.
Zait Sof 171.
Zirikatu nauzun ezkero, arranbelari zurrian, gezi oriek, zure biotzaren aurka, iraitzi ditut; ta txuliatuko ez dituzulakoan nago.
Ib. 191.
2.
(Aux. trans. e intrans.).
"(G-bet), guasearse de alguien"
A.
v. txurleatu.
Etzaitezte nizaz txuliatu.
Ag G 225.
Irurako gaztiak / broma pasatu dute, / alkar txuliatutzen / ederki dakite.
JanEd II 97.
Erretoreak txuliatzeko gogo aundia zeukan egun artan, eta bazkaritan ollaxkoa ekarri zutenean, exurrak Pernandoren aldera jarri zituen eta mamiak berera.
Muj PAm 49.
(Part. en función de adj.).
[Badaki] lizunkeri gabe jostatzen, ta inkiminki gutxikin keiñu zital, seiñu txoliñak ta imurtxi txuliatuak aienatzen.
EEs 1912, 220.
3.
(V-gip),
txuleatu (V-gip).
"
Txuleau, txuliau [...], chulearse, exhibirse. Patinete barrixakin kalian txuleatzia gustatze jako
"
Elexp Berg.
.