(...)
Jakina, pertsona bat Ingalaterran, Norteamerikan edo beste nonbait James, William, edo Peter, eta abar, deitzen baldin bada ingelesez izen bakoitzak dituen lelrak kopiatzen ditugu eta hor amaitzen da kontua, zeren izena Peter baldin bada ez baitugu izkribatuko ez Petri, ez Peru, ez Pedro, eta abar, synonymoak izanarren, historian zehar beste ohitura ezagunik sortu izan ez baldin bada behintzat, gaztelaniaz Pedro el Grande -frantsesez Pierre le Grand- eta antzekoak erabiltzen direnean bezala. Eta, jakina, ahoskatzerakoan [piter], eta abar, erran beharko dugu, baldin nola ahoskatu behar litzatekeen badakigu, hau da,-i-rekin, eta abar, bestela izkribatu badaroagu ere. // Euskaraz normalki erabiltzeko eredu egokiak zabaldu nahi direnean problemarik handiena Pedro el Grande eta bere antzekoak sortzen dute, kantitatez besteen aldean urriagoak badira ere. Nola eman halakoak? Petri Handia? -dudarik gabe hobe da Petri hartzea Peru, Piarres, Pello, eta abar, baino, azkenengook arruntegiak baitirateke-, eta Fernando Katholikoa? Karlomagno? Maria Stuart? Margarita Angulema-ko? Ludoviko Pio?, -frantsesez Louis le Pieux, latinezko textuetan Ludovicus I, cognomento Pius bada ere-, baina hala-ere Luis XIV? Kalvino? Martin Luther? Henrike VIII? Frederiko II ala Federiko II? San Frantzisko Asiskoa? San Frantses Xabierrekoa? San Ignazio? -zeren hor lnazio emaitea agian arruntegia bailitzateke-. // Eta erromatarren artekoetan Julio Zesar, -edota Kaesar?-, Kaligula, Ovidio, Britanniko Maximo, Germaniko Maximo, Diokleziano, Honorio, Traiano Hadriano, -inskripzioetan IMP CAESAR TRAIANVS HADRIANVS AVG-, Valeriano, Herennio, Flavio Severo, eta abar
(...)