zola1
1 iz. Ipar. eta naf. Hondoa. Ezar ezazu tipula eltze baten zolan. Ikusi du, halaber, leize haren zolan herensuge izugarri bat. Infernuko zolan ehortzia izatea merezitu dudana! Urak eder eta garbi, harea zolan ageri. Botilaren zolan zentzua ahantzirik.
2 iz. Ipar. eta naf. Pertsona baten barrena, sentimenen edo nahien egoitzatzat hartua. Ik. barru 4. Badituzue euskaldunek zuen itzalak, baina zola ona duzue. 3 iz. Ipar. eta naf. Lurra, zorua. Ik. zoladura. Paretak eta zola. Sukaldeko zola berritzera. Zola guztia tronadura ederrez apaindua. Eliza zola, dena istila zen. Zola ez dute karrikek arras ordoki. 4 iz. Ipar. eta naf. Zorua, oinetakoen azpia. Oinetakoen zolak ez du labaingarria izan behar. Gure eztarriak urratzeraino kantuan eta oinetakoen zola higatzeraino dantzan.
5 iz. Ipar. eta naf. Behealdea; oinarria. Mendi baten zolan. Mendi zolan Beherobi, gorago nonbait Egurgi. Lazkaon dago, Aralar zolan. Beren izena paper baten zolan ezarri zuten. Gure salbamenduaren zola.