1.
(V-gip (+ s-), AN-gip; Añ)
Ref.:
Garbiz Lezo 294n;
Iz
ArOñ
(sirri eiñ);
Elexp Berg (zirrika)
.
Tocando (lascivamente), palpando, acariciando.
"Retozar, zirrika, zirika ibilli
"
Añ.
"
Beti zirrika dabil, siempre anda tentando, pero con la acepción de zirri
"
Garbiz Lezo 294n.
Ibiltez oraka, bultzaka, zirrika, kanta soñu loiak, ta eskuz, zeugaz, zeure artekoakaz, eta besteakaz, edo abere-animaliakaz, ume txikiakaz, edo beste edozein modutan gustu loi txarra artzen dala.
Añ
EL1
135.
Lenguan Tomas jauna / neskatxa batekin / zirrika ibilli zan / sasoi onarekin.
PArt Ustez 40.
Begi bat itxua du, / ankatik errena; / zirrika ta imurtxika / bazuazke orrena.
MendaroTx 295.
Alkarri zirrika maite-jostetan balebiltz bezela.
TAg GaGo 84.
Loreai abegi ona egin ezkero aguro asten baita likits ori ikutuka ta zirrika.
Etxde Egan
1958 (1-2), 128.
Ba egoan bat andra zale itzala. Beti zirrika ibilteko
oitura eukan.
Zubk AGuzur 20.
2.
Toqueteando.
Ez dakizu txoria zirrika zepoan / badabil jausten dala nozbait lakioan.
AB AmaE 324.
3.
"(V-m), manera de layar la tierra dando tres movimientos al instrumento, a diferencia de puntaka o txistean que consiste en dar dos movimientos y por lo mismo no es labor tan penosa"
A.
v. ZIRRIAN.
XIRRIKA.
"
Xirrika aritu/ibilli, ferekatuz, norbait gorputzean leunki, maitekiro ukituz ibili, atsegin hartzeko edo emateko helburuarekin"
ZestErret
.
ZIRRIKA ETA MIRRIKA.
A la ligera.
Zirrika ta mirrika era onetan jardun zuten nekatu arte, euren ezdabaida bukatu eziñik.
Arruti EEs
1913, 206.