(PMuj).
Coronar.
v. koroatu.
Artzen du arkaitz-irrikitutik iru aldaska, bere burua buruntzatzen du aiekin, eta urrena nexka-mutillena.
Or Mi 72s.
Yainkosa aizunak, bekokia gora, sudurra zabal, kedats-laiño tartean arraianez buruntzaturik, aundi-ustez arrotzen zela ematen zun.
Ib. 133.
Yesus arantzez buruntzatua.
Ir YKBiz 492.
Zorioneko dator, ezperen eluke burua ereñotz loretsuz buruntzaturik ekarriko.
Zait Sof 59.
Aita zanaren illobia ixuriketaz ta burutikako ille-motots ebaki-berriz buruntzatuta gero.
Ib. 14.
Ni errukiz ta urrikaltasunez buruntzatu nazazun.
Or Aitork 291.
Epirok berriz lasterketan buruntzatu beorrak bialtzen dizkigutela ez al duzu ikusi?
Ibiñ
Virgil
70.