(L ap. A
; Dv),
oianzu (B ap. A
).
Boscoso, lleno de vegetación.
Hezeagoak direla oihantsu diren aurkhintzak toki larrutuak baino.
Dv Lab 312.
Lurra gizena ala agorra den, oihantsua ala zuhaitzik gabea.
Dv Num 13, 21 (Ol 13, 20 oiantsu ala ez; BiblE zuhaitzik dagoen ala ez).
Mendi oihantsu batzu.
Prop 1880b, 15.
Kasko oihantsu baten gibelean.
Prop 1896, 257.
Larre edo oiantsu, zara edo soro, Iguzki aldeko edo muspela.
FIr 166.
Mendi latz eta oiantsu batera eldu ziran.
Otx 105.
Nere Maitea, mendi, / zelaigune bakar, oiantsu, / urrutiko izaro.
"Los valles solitarios nemorosos"
.
Gazt MusIx 185.
Ain oiantsua den Medoen lurraldea.
Ibiñ
Virgil
85.
Oihantsu zitazken bazterrak.
Ardoy SFran 32.