1.
(Lar DVC 263),
mantarratu (Lar).
Cubrir(se) de emplastos, bizmar.
Ordurakoz etzan-ta zegon Santxo, ongi-aski mantarturik, lo-artzeko egiñalak egiñagatik, ez zion uzten bere saiets-ezurretako miñak.
"Bizmado"
.
Berron Kijote 176.
Aoz-gora etzan-ta zegola Don Kijote erabat xeetua ta mantartua.
"Emplastado"
.
Ib. 187.
2.
(Dv→A).
"Cubrirse de mugre"
A.
3.
(
-th- Dv A).
"Devenir semblable à une crasse épaisse"
Dv.
4.
"(V-ger-m, G-azp), deteriorarse. Atzotik ona asko mantartu jaku ogia, urun zarrez egiña dalako edo (V), de ayer a hoy se nos ha deteriorado mucho el pan [...]"
A.
Esperantzazko zarpazar / mantartu, / pusketaka / doaz galtzen bizitza.
Azurm HitzB 65.