(...)
Monda, esan denez (ikus Galipentzuko izen bereko sarrera), *montana batetik atera ahal izan da, bai Galipentzuko Monda eta bai Lergakoa mendian, eta aldapan, kokaturik daudelako. Alto de Monda [mónda] Burlon-en ondoko gainari esaten zaio. Portillo de Monda edo Mondaportillua egungo Alto de Lerga-ko errepideko ate modukoa izan daiteke. Valdemonda, apika, Lergako Monda-tik San Martingora jaisten den errekastoaren harantxoari esanen zitzaion. Monda-k Arroia, Burlon, eta San Gines-ekin mugatzen du, San Martin eta Oletarekin ez ezik. Bi herri hauetan ere bada Monda izeneko dermioa, Arroia ere baden bezala, Lergakoaren alboan. Monda Alto de Lerga-tik San Martin alderako isuria, aldapa da.
(...)

(...)
[-Eta gure eskualdean] Toponimo guzti hauen azterketatik honako ondorio hauek atera ditzakegu: [...] 9.-Aniztasuna / batekotasuna [...] Beste anitzetan, ordea, -eta (-keta, -kieta) atzizkiak, -aga-k usu bezala, toki huts-hutsa adierazten du, toponimoak izendatzen duen entitatea bat bakarra delarik. Hau segurua da -eta-dun eta gabeko toki-izenak agertzen zaizkigun kasuetan (kasu gehienetan, ez denetan. Cf. Uxueko Mantxiriturria / Mantxiriturrieta). Honelakoetan -eta atzizkiaren eginkizuna oinarria izen arrunta ez dela ezagutzera ematea litzateke: Aitzandia / Aitzandieta (Uxue); Ardantzebarrena / Ardantzebarreneta (Ageza); Astalorraldea / Astalorraldeta (Moriones); Bidezarra / Bidezarreta (Eslaba); Butzuandia / Butzuandieta (Leatxe); Errotaxarra / Errotaxarreta (Leatxe); Gesaliturri / Gesaliturrieta (Zare); La árrega (Murillo), Larrage (Uxue) / Larrageta (Murillo, Santakara, Uxue) [Ikus, halaz ere, Uxueko toponimia aztertzean Larrage sarreran dioguna]; Meazuko erreka / Meazukoerreketa (Galipentzu); Monda / Mondakieta (Lerga); Mugazuria / Mugazurieta (Uxue); Puio / Puieta (Zare); Saratsa / Saratseta (Zare); Sariozarra / Sariozarreta (Moriones); Sortengortea / Sortengorteta (Eslaba); Zazutxikia, Zazutxipia / Zazutxipieta, Zazutxikieta (Eslaba); Zerradogibela / Zerradogibeleta (Eslaba)... Beraz zera ondoriozta dezakegu, -eta-k usu askotan tokitasuna markatzen duela, eta hortaz, aniztasuna edo batzutasuna gabe, batekotasuna adierazten duela. Hau da, adibidez, Agezako Cruz de Gurutzeta-n daukaguna, gurutze bakarra zela garbi dakigunez gero.
(...)

(...)
Tenemos, además, otra serie de topónimos acabados en -ain cuya procedencia de -arain no consta, y que parece que no pueden recibir una explicación antroponímica satisfactoria. En este caso están, por ejemplo, Egiain, Erbiain, Ezpelain, Intzuriain, Irain, Kortain, Labain, Lakain, Mondain (cf. el microtopónimo Monda), Saratsain, Sasiain (Mujika, 1982: 244 dice que procede de Sasigain, aunque no presta ayuda documental a este nombre. Véase más arriba la opinión de Sabino Arana acerca de Sasiain), Saldosain, Sorondiain, Urboriain, Zabalain... y otros, que tienen o pueden tener en unas ocasiones bases más o menos claras: hegi, erbi, ezpel, intzura, ira, korta, labe, laka (?, véase más abajo), sarats, sasi, zabal y en otras bases no tan claras, pero que admiten algún tipo de explicación no antroponímica: soro- + otro elemento desconocido?, urbero?...
(...)