zatikor
1.
(V, G; Lar, Añ, VocCB
.(s.v. auskor)→Dv, H (+ -th-))
Ref.:
A;
Iz
ArOñ
(satíkor)
.
Quebradizo, que se rompe; frangible, que se puede dividir en trozos.
"Frágil"
, "quebradizo" Lar y Añ.
"Frangible"
Lar.
"(Pan) que se deshace"
Iz ArOñ.
.
--Zelan izan leiteke, ostiyea zatituten danean, Jesukristo zatitua ez izatea? --Zatituten dira berordekoak, antzak eta irudiak, zatikorrak diralako; baña Jesukristo ez, zatikorra ez dalako bere egoera zoriontsuan.
Itz Azald 164s.
2.
(Lo)que rompe, que destroza.
An negar bijotz-zatikorrak!
(1895).
AG 678.