tanu
1.
(
th- L-ain, BN-ciz ap. A; H; th- VocBN , Gèze, Dv),
tano (H; th- Urt II 41, H).
Tanino.
"Ossa pelle lucida amicta, thano koloretako lárruz estalirikako hezurrak
"
Urt II 41.
"Tan"
Dv.
"Tanino, sustancia extraída de la corteza de ciertos árboles. [...]. Ametz-azaletik eta aritz-azaletik egiten da thanua (BN-ciz), el tanino se extrae de la corteza del quejigo y del roble"
A.
"
Thani (S, Foix)"
Lh (deducido seguramente de una forma det.
thania). Cf. VocNav s.v. tan y tano.
Batzuek xuritzen dituzte xarak thanutzat azala saltzeko. Xarak ez du hortarik gerokotzat onik.
Dv Lab 371.
Ruzian azaletik thanua atheratzen dute eta izerditik agorient mota bat.
Ib. 321.
2.
tano
(Lar, Lcq 67). "Zumaque, tanoa, zumakea" Lar.
TANU-BELAR.
"Redoul, thanu-belhar" T-L.