ostatu hartu
1 ad.-lok. Ik. ostatatu 1. Ilki zen hiritik kanpora Betaniara eta ostatu hartu zuen han. 2 ad.-lok. (Gauza abstraktuez mintzatuz). Jainko handiak ene baitan hartu du ostatu. Jainkoak begira zaitzala usantza gaiztoak zure baitan ostatu hartzetik.