- iz. parte alta, parte superior, lo alto, altura;
mendiaren goia: lo alto del monte
goiak behetu: rebajarse las alturas
berea da zerua, lurra ere berea, berarena guztia, goia eta behea, suyo es el cielo, suya tamabién la tierra, todo es suyo, lo alto y lo bajo:
eskailera bat, oina lurrean eta goia zeruan zituena: una escalera que tenía el pie en la tierra y lo alto en el cielo
- iz. (leku atzizkiekin) arriba;
goian: arriba
goitik: desde arriba
gora: a arriba
goikoa: de arriba
gorako: para arriba
goi-goitik jausirik: caído de lo más alto
goi-goian dago:
está en la cima:
goi-goiko mailan: en el nivel superior
- iz. (h. gailur) cumbre, cima, creta, cúspide;
goietan eguzkia dago: en las cumbres hace sol
Alpeetako goiak: las crestas de los Alpes
- iz. cielo;
goi urdinari so: mirando al cielo azul
babes gaitzatela goian bizi direnak: que nos protegan los que viven en el cielo
- h.e. adj. alto/ta, superior/ra, celeste, divino/na;
goi-maila/goi maila: nivel/grado superior
goi-ikasketak: estudios superiores
goi-tentsioa: alta tensión
goi-agintaritza: mando superior
goi-ganbera: cámara alta
goi-maitasuna: amor divino
goi-arnasa: espíritu divino
goi-eskerra: gracia divina
goi-ondasunak: bienes superiores
goi-izakiak: seres celestes
- adj. (h. garai) alto/ta, elevado/da, máximo/ma;
mendirik goienean: en el más más alto
zeru goia: cielo elevado
- lok.;
goian bego!: ¡en gloria esté!
goian behean: a cántaros, torrencialmente
goitik behera: de cabo a rabo, totalmente
goia jo: llegar a tope
goitik beherako: íntegro/gra, total, completo/ta, de cuerpo entero
goitik ikusita: a vista de pájaro
goitik jota: como máximo, a lo sumo, echando por alto
goia(k) hartu: subirse a la parra
goiak eta beheak jo: ponerse furioso/sa, hablar acaloradamente