aditu1, adi/aditu, aditzen
1 du ad. Entzun. Belarriak dituenak aditzeko, adi beza. Ez duzue haren ahotsa plazetan adituko. Aditu zen zerutik mintzo bat. Urruti dago eta ez dizu aditzen. Guk geuk bere ahotik esaten aditu diogu.
2 du ad. Ulertu. Entzungo dute eta ez dute adituko. Erdara aditzen ez dutenak. Aditzen dut zer esan nahi duen. Ezin adituzko hitz bat.
3 du ad. Usaimenaz sumatu. Nik behintzat ez dut erre usainik aditzen.
[Oharra: aditu Hegoaldean, dio aditza da, pertsona bati dagokionean (aditu dizugu) eta Iparraldean, du aditza (aditu zaitugu)].