gaizkitu, gaizki/gaizkitu, gaizkitzen
1 da/du ad. Alferrik galdu, hondatu; gaizki jarri. Ik. gaiztotu. Zahartzeak gaizkitu du. Bestela, zure desiraren konplimendua erdietsi behar bidean, guztia gaizkituko duzu. Epeltzen hasten zaren puntutik hasten zara gaizkitzen. Bekatua da bekataria Jainkoarekin gaizkitzen duena. 2 da/du ad. Gaizkiagotu, okertu. Egunetik egunera gaizkituz doala jendea, eta gaiztotuz. Gaixoren bat zeharo gaizkitu zaiolako. Gaizkitzenago da etendura.
3 da ad. Gaixotu, eritu. Gaizkitu eta berehala hil zen. Gaizkitzen denean, gatza eman behar zaio ganaduari. || (Partizipio burutua izenondo edo izen gisa). Gaizkituari mina nola kendu.
4 du ad. Zerbait edo norbait gaizki erabili, egitez nahiz hitzez; erantzuki egin. Gurasoak gaizkitzen dituenak. Mutilak gaizkitu zuen, jo zuen eta, gaiztagin bat bezala, nagusien aitzinean ekarri. Gaizkitu zuten adiskideek, haietarik urrunduz gabetzen zituela bere kontseilu zuhurrez.