hesitu, hesi/hesitu, hesitzen
1 du ad. Hesiz itxi edo inguratu. Bere mendeko alor guztiak dauzka arreta handiz egoki hesituak, dela hesolaz, arantzaz, harriz edo lubakiz.
2 du ad. Zerbaiten inguru guztia hartu, zerbait alde guztietatik inguratu. Mendi goititu askok ongi hesitzen dute hegoaldetik Gipuzkoa. Eguerdirako Andre Eguzkia hodei beltzek dute hesitu.
3 du ad. Hiri bat, gizatalde bat edo ehizaki bat, atzemateko inguratu. Ik. setiatu. Hiria itsasoz eta lehorrez hesiturik. Ekin genion lasterrari, eta haiek gu hesitu nahian hasi ziren. Mutilak, hesiturik gaudek! Ehiztariek hesiturik duten basapiztia bezala.