begitarte
1 iz. Aurpegia eta, bereziki, aurpegiaren itxura. Begitarte arraia, alaia, iluna. Ezaguterrazak dira begitartetik, mintzotik, ibileratik. Behatzea beti ezti, begitartea desegina, begiak sartuak. Jendartera bere begitartea ausarki aterako du. Ordu arte Toledoko artzapezpikua ez nuen begitartez ere ezagutzen.
2 iz. Itxura. (Gauza abstraktuez mintzatuz). Mundu honen begitartea bestelakotzeko. Inor gutxi saiatu denez gero giro berezien begitarte aldakorra itzultzen eta irakurleari erakusten.
3 iz. Harrera, abegia, besterik adierazten ez bada, ona. Geroztik badu etxean begitarte, lanetik arditik gabe etorrita ere. Horien txarkeriei eta bidegabeei txarkeriaz eta bidegabez ez, baizik begitarte onez erantzutea.