benetan
1 adb. Egiaren arabera; ez txantxetan. Ik. egiaz; benaz; zinetan. Gizona benetan mindurik ikusirik. Benetan diotsuet. Geure izaera benetan azalduko badugu. Ikaragarria zen, benetan, gizon haren itxura. Bestea benetan ari zela ikusi zuenean. Erdi isekaz, erdi benetan, egia handia esan duzu. 2 adb. (Adjektibo bati dagokiola, indargarri gisa). Benetan eder eta maitagarria. Zeure gaiztakeriaren fruitua duzu hori, mingotsa benetan, bihotzeraino samintzen zaituena. Horietatik 20 interesgarriak dira eta beste 10, benetan onak.