satanas
(
Izt 4v),
satana.
Satanás.
Tr. Propio de la tradición meridional. En fray Bartolomé y Astarloa (II 145) es tratado como nombre común.
Oa, madarikatu ori, dio, Satanas ta bere lagunakin.
Cb Eg II 115.
Eginik Satanasen bandera-pekoa.
Añ
LoraS
10.
Satanasék nai zaizte gária bekála baiastátu.
LE Doc 206.
Sartu zitzaion Satanas, eta ill zan zakur amorratu baten eran.
AA I 434.
Satanasaren saria.
fB Olg 86 (v. tbn. Ic I 28).
Kendu akit aurretik, Satanas.
Ur Mt (V) 16, 23 (Ur , Echn, Samper, Ker, IBk Satanas; Lç Satan
).
Satanasek esan zien bere menpeko demonio taldiai.
Bv AsL 195.
Satanasek eskatu du baimena zuek garia bezela aizatzeko.
Inza Azalp 43.
Amurraturik ona, ikusi nai-ezak, / suge deungak bialdu dituz Satanasak.
Enb 80.
Izena ostu ta ikurriña Satanasekiñ.
Or QA 93.
Satanasentzat eta Barrabasentzat izango al dira diralako liburuok.
Berron Kijote 71.
Alde nire ondotik, satana!
IBe Mt 16, 23 (cf. ib. 630: "Etsaia esan nahi du Satana izenak").
v. tbn. Ub 194. Mg CO 174. Lard 373. Xe 363. Arr May 155. Azc PB 138. Itz Azald 213. Eguzk GizAuz 14. Osk Kurl 126.
(Pl.).
Baita infernuko Satanas-ak ziñaztela egi-egitan jakin izan banu ere.
"Satanases"
.
Berron Kijote 211.
SATANASEN LARRUKO.
Malo, de la piel del diablo.
Baña eztu orrelako gauzik egingo; alperrik da Satanasen larrukoa.
Urruz Auspoa
113, 54.