heintsu
1.
(
B (ein-), BN, S ap. A; Dv) .
(Aprox. de hein
).
"
Zaude heintsu bat mainhuan, restez un temps raisonnable au bain"
Dv.
Heintsu bera dute gure mintzaiari beltzuriz daudenen erraiteko guziek.
HU Aurp 201.
Lur huntako itzulikez berez, ez daudea gure argiak bethi heintsu bat, hitzak baizik edo izenak ez direlarik aldatzen?
JE Bur 166.
Ekartzen diote bat bi kintal heintsu hortakoa.
"Dans les deux quintaux"
.
Barb Leg 130.
Ikaskizun aitorrean erantzia zegola auteman nuan, Gramatikan ezik, eta ortan ere edozeinen eintsuan.
"Usitato modo"
.
Or Aitork 109s.
"
1570eko heintsu hartan, vers l'an 1570"
Dv.
2.
(Adj.).
Equilibrado, mesurado.
Olertitza ain eintsu ta aratz orren pean, betiko erasoaldi mingarrien menpean zegoen baten aiurria nabari zaigu.
Gazt MusIx 59.
HEINTSU BATEAN.
"(S), en cantidad regular" A.
Illargi-izarrek gauari dagiote argi, baiño gauak ez ditu illuntzen, aiek argitzen baitute eintsu batean.
"Pro modulo eius"
.
Or Aitork 399.
HEINTSU BATEZ.
"Hintsu batez (Lc), en una cantidad regular" A.
HEINTSUTAN
(Precedido de -t(z)eko). A punto de. v. HEINEAN.
Fineesen emaztea izorra zen eta erditzeko heintsutan.
Dv 1 Sam 4, 19.