gusu
Etim. Préstamo románico (< *gusĩu < *kusĩu); v. FHV 123.
(SP→A, Lar, H),
kusu (c. sg. A; Dv),
guzu (güzü S ap. A
),
kosu (kosü S ap. A
).
Primo, prima.
"
Kusu propia, cousin germain"
Dv (s.v. propia).
v. kusi.
Hara halaber Elizabeth, zure gusua, non izorra den.
HeH Lc 1, 36 (Dv kusia; He kusiña, TB, Leon, IBk ahaide, Ur, Brunet aide
).
Gizona eseri zen berriz, gusuari galdeka begira.
Mde HaurB 77.
Isabela... hark zion, noski, gusu horri haren eta Theresaren berri eman.
Ib. 77.
BIGARREN GUSU.
Primo segundo. "Bigarren kusia, gusua, cousin au 2.ème degré, second cousin" H. Cf. lehengusu.
Medelen aitona nere amaren bigarren kusua zan.
A Ardi 33.