I .
(Adj.).
1.
Sereno, despejado.
Zego bein Lutero udako arrats sereno bates balkon batean freskurain artzen.
(319).
LE-Ir (s.v. aialdeko).
2.
Tranquilo.
Aurkituko tuzue ain serenoak, ain konfiatuak eta aseguratuak beren salbazioneaz.
BaztSerm1
246s.
(Uso predicativo).
Soseguz, sereno eta gustoz.
Zuzaeta 156.
Eta goan zen sereno haiñ / gardiano aita bat bezaiñ.
Gy 129.
II .
(Sust.).
1.
Sereno, guarda nocturno.
Ez dek baliyo serenotzako're.
Sor AuOst 78.
Iretargieri esan leio zeruko serenoa
.
A BGuzur 155.
Sarri esnatuko dituzte lo gozuan dauden sereno guziyak.
Iraola 87.
Gabezko sereno kantari batzukaz.
Kk Ab I 119.
Serenoak etxea erakutsi zion.
Or SCruz 121.
Serenu sartuko non.
SM Zirik 25.
Donostiko "sereno" zan.
(In Alz STFer 127n
).
Amaren lengusiña baten etxera, Garate serenuarenera.
Etxabu Kontu 16.
Kalietan, serenuek bakarrik.
Gerrika 48.
2.
(G-nav, Ae),
seren
(R-vid),
seden.
Ref.: A Apend (seren); Echaide Nav 33.
Frescor y humedad de la noche.
"Fresco"
A Apend. "Rocío" Echaide Nav 33.
Haur sortu berri bat gauazko sedenean [...] utzi.
Xa Odol 171.
(G-azp).
Niebla de la mañana.