sorbatz
(V-ple-arr-oroz-och ap. A),
zorbatz.
"Filo de un instrumento cortante"
A.
Nire besua ta azkorea, barriz, bata makala ta bestia zorbatzik bakua dira.
Kk Ab I 3.
[Baserriko] tresna guziak kiderrak legun ta sorbatz edo asak erdoi apur bat ere gabe.
Garbiz EEs
1929, 104.
Orain, ordea, zoriaren sorbatz-gañean zoazala, gomazu!
Zait Sof 189.
Burnizko aizkora-zorbatzak.
Ib. 17.
Yesateak zurtasunaren sorbatza kamusten du.
Amez Hamlet 35.
Orduantxe iabetu ziren burniaren gogortasunaz, baita zerraren sorbatz negartiaz ere.
Ibiñ
Virgil
72.
En DFrec hay 6 ejs. de sorbatz.
SORBATZ-BIKO.
De doble filo.
Sorbatz-biko ezpataz.
Zait Sof 198.
Zorbatz-biko aizkoraren burni zarra.
Ib. 24.
Illen al zenitu sorbatz biko espatez, eta bitez orien etsai!
Or Aitork 352.
Sorbatz biko aizkora gogorrarekin mastiak moztu itzatzu.
Ibiñ
Virgil
114.