soinutu
1.
Poner música (a un letra).
Esaeuskun ipuin txito eder abade batek imini ebana berba neurtu ta soñutubaz.
Mg PAb 96.
2.
Sonar.
"Repicar las campanas, (c.) eskillak, kanpaiak jo, errepikatu, soñutu
"
Añ.
"Sonar"
Ib.
v. soinatu.
Nok esan daike baña beraren kordel meietan / amaitu dala soñututeko indar dana, / iturritxo bat mututu oi dan erara.
AB AmaE 133.
Gure musika, zurrun eta zorrotza da-ta, beti ere, badirudi ahaztutako sagara-jai zaharren bat soinutzen ari dela.
MEIG IX 137.
(en colab. con NEtx)
3.
Tañer, tocar, hacer sonar.
"Tañer, (c.) soñutu, jo. Tañer a misa, mezatara soñutu
"
Añ.
Jaso neu oraiñ Parnaso alderontza / soñutu daidan Apolok emon eustan liria.
AB AmaE 110.
Apolok baño lira obeak deutsez soñutzen, / Homerok baño bertso obeak bere bota.
Ib. 111.
4.
Cantar (un gallo, jilguero...).
Dituala, diok, gizonak iratzartzen, / ta jaiki ditezen gabaz, soñutzen?
Mg ( in
VMg 96 (ref. a un gallo; Zav Fab RIEV 1907, 532 soñututen
)
).
[Kardantxilloa] kanta ta kanta / dago, eztanda / egin bearrez soñutzen.
Zav Fab,
RIEV 1907, 94.