handigarri
1.
aundigarri.
Honorífico; honorable.
Ezen euskerak berez edo berariazko izen andigarri edo titulu ederrak, ta beren izenai eransi ta txit egokiro, Jainkoari, Ama Birjiñari ta santuai ondo dagozkienak baditu.
Cb EBO 35.
Eta gogoan igaraiten zian zer erran nahi zen gurtze handigarri hori.
Ip Hil 70.
Urte barnean begiz begi ikusten zitun "landako bizitzaren eginkizun aundigarriak".
Or Mi I.
2.
+
haundigarri
(Urt).
Agravante.
"Aggravans vulnera, [...] zauri haundigárria
"
Urt I 433.
Agertuten deutsaguzala pekatuaren zerzeridade andigarriak.
Itz Azald 143.
3.
(V, G ap. A
) .
(Sust.).
"Honor, distinción honorífica"
A, que sin embargo cita el ej. de Cb.
Jorge Barraunen izkribuan arkitzen dan Donostiaren andigarri milla bosteun irurogei ta amaseigarren urtean moldizkidatuak ere adierazten du garbiro.
Izt C 127.
Judako Erregetasunari etorkazan ondasunak ez euken neurririk, bere andigarriak zirean guztizkoak.
Itz Berb I 267.