haragikor
(V, G ap. A
).
Carnal, lujurioso.
"Lascivo, lujurioso. Zesar aragikorra zala...
"
A.
v. haragikoi.
Ezin mintzatu natzaitzue gizon izpiritual batzuei bezala, bainan bai gizon haragikor batzuei bezala.
He 1 Cor 3, 1 (Lç karnalei anzo, TB gizon haragizkoei bezala, Dv haragitsu batzuei bezala
).
Ala judatar aragikorrak, nola ispiritukoiak.
Ub 58.
Judatar aragikorrak etzeukeen eren gogoan gorputz aragikorrari dagokana baizik.
Ib. 57.
Zelan bizkortuko ez jako oneretxi edo kariño aragikorra?
Mg CO 278 (CC 186 amorio edo oniritzi aragizkoa).
Adiskidetasun zikiña, maitetasun aragikorra.
Añ
LoraS
26.
Guzia aragikor egitea eta gorputzaren mendean jartea.
Gco II 59.
Ezen badakigu legea izpiritual dela; bainan haragikorra naiz, bekhatuari saldua.
TB Rom 7, 14.
Anima itxu, ez jakiñ, aragikor eta mixeriaz beteak.
Ant EE
1884a, 422.
Gizon aragikorrak ez dituzala ezagututen, Jaungoikoaren Espirituarenak diran gauzak.
Itz Azald 194.
Ortaz gaiñera dago, gugan bizi dela piztia, bere txakurkeri ta piztikeri guziekin: arro, aragikor, gezurti, nagi...
Vill Jaink 120.
Gizona, den bezalakoa, [...]: ots, lurtarra, aragikorra, baiña baita ere yoran azkengabeen jabe.
Vill ( in
Gand Elorri 10
).