harta
(H).
"1.º il signifie proprement, le flot de la mer qui s'enfle soit par l'effet de la marée, soit par l'agitation causée par le vent; 2.º flot, vague, onde en général"
H, con ejs. de EZ; cita además iguñarta (= 'uhin harta') en Lar (s.v. mareta).
v. UHIN-HARTA.
Eskaldunen ozpea da lur guztira hedatzen / [...] / Norte eta Hegoako hartak dire lekhuko.
EZ Man II 127.
Nihon ere ezta ageri baizen uhin hartarik, / Nihon ere baizen hedoi eta Zeru gorarik.
Ib. 139.
Konsolatuak giñate handiroki gogoan, / Uhin hartek balekharte bazterrera hagoan.
Ib. 159.
Itsasoa dakusagu harta handiz bethea.
Ib. 148.