(
G-goi ap. JMB At
).
(Lo) que se ha de recibir; derecho a recibir, herencia.
"Derecho a percibir o a tomar"
JMB At.
Cf. harkizun.
Kristinautzako siniskizunak, egikizunak, eskakizunak ta artukizunak dira Eleizagizonen lelengo erakuskizunak ta kristinauen ikasikizunak.
fB Ic (ap. A Morf 151).
Zure izenaren bildur diraneri eman diezu artukizuna.
"Dedisti hereditatem timentibus nomen tuum"
.
Or MB 848.
Eliza deritzaion Lagunarte aundi ontan ez din ondasunik galtzen. Guziok yunagu ondasun guzietan artukizun, Ama orren seme geran ezkero.
Or QA 113.
(En la expr. zerbait hartukizunik ez eduki 'no tener por qué recibir algo').
Beste bijak [Sakramentubak], estadubari edo bizi modubari jagokazanak dira. Orregaiti, gura ez dabenak, ez dauka areek artukizunik.
fB Ic III 279s.