baimende
1.
(A (que cita a LE)).
Consentimiento, aprobación.
v. baimen.
Emánzue bere baiméndea Maria Santisimak, zióla, Oná Jangoikoaren esklába, eginbédi neréki zuk errán bekála.
LE Urt (ms.) 15r.
Jaunarén idéa / [Mariari] errán, ta berári / eskatzekó baimendéa.
LE Kop 31.
2.
Promesa.
Jesus onarén amoreagátik limósna pobrettogóni, emandezádan bere bedeizioa, eta betíko salbazioarén baiméndea.
LE Ong 41v.
Bai bada, zu ere besarkatzen zaitut nik, nerea zara; ematen dizut nere baimendea premiatuko zaitutela grazias ta glorias.
(366).
LE-Ir.
3.
"
Baimendea, capitulación"
Izt VocC.
Cf. bainande.
Eta garaipentsu irteten zanaren borondatera erabakiko zirala egiteko ari zegozkion baimendeak.
Izt C 261.