desaire
(Chaho),
desaide.
Desaire, desprecio.
Gaztearen kontra biurtu, besoak gerrian ifiñi ta desaire guziaz esaten asi zitzaion.
Cb EBO 42.
Ez izan zabarrak, / Gipuzkoatarrak, / desaide ta farrak.
AzpPr 52.
Tentatu zenduan, / ea Azpeitiyatik / zer berri zituan, / desaire moduan.
Ib. 117.
Burla ta desaidiak egiñaz / beti zitzaidan asitzen.
EusJok 134.
Burla ta desairia / badaukak ugari, / bañan inporta gutxi / Pello Errotari.
PE (
in
Tx B 156
).
Beti desairea, beti purrustada.
Ataño
TxanKan
264.
DESAIREZ.
a)
Al desgaire, al descuido.
Itz bat ez dakite onen [Escotoren] liburuetatik, airian desairez aditua baizik.
Bv AsL 201.
b)
Despectivamente.
Eroska ura simaurrez zikindua sartzen ikusi zuneko, desairez ala esan omen zioken aitari.
Ataño
TxanKan
133.