dohaintsu
1.
(doa- Lar, Añ),
doaitsu.
Lleno de dones.
"Donoso"
Lar, Añ.
Seigarren egun onetan egin ere zuen gizona, bere lanen atzena, eta guzietan beteena [...] eta doaitsuena.
Lard 1.
Aingeruak bezain izate eder eta doaitsuai.
Ib. 2.
Holatan zonbatenaz beitzen dohaintsiago, hanbatenaz bere büria zordünago edükitzen zian Jinkoaren eretzian.
Ip Hil 59.
Dohañtsü zen bai [Etchahun], bena ere bere itzalak bazütian.
Herr 1-2-1962, 3.
2.
doaitsu
(A). Feliz, dichoso.
Beleneko portale / zori onekoa, / estalpe doaitsua, / bide Zerukoa.
Echag 264.
Orduan izango da iritxia, ekarri nai degun egun doaitsua.
Muj RIEV
1907, 546.