drogatu
1.
(S ap. Lrq
; Chaho).
Drogar(se).
Ni askotan ibilli nintzan piska bat drogatuta.
Uzt Sas 22.
Eta nun ez dira bein edo bein orrelakoak gertatu? Bat drogatu egin dala; bestea ez dakit zer...
Insausti 211.
Aiako Txikia nola arrapatu zuten drogatuta, Irazuri irabazi zion apustu sonatu artan.
Albeniz 139.
En DFrec hay 5 ejs.
2.
"Dénaturer, drogatzia, osoki khanbiatzia
"
Foix.